Hoe moet ik als ouder omgaan met een kind dat aan ADHD lijdt?
Hoe moet ik als ouder omgaan met een kind dat aan ADHD lijdt?
Ouders van ADHD-kinderen moeten vooral kalm reageren en niet gefrusteerd raken
Patricia O. Quinn wordt in de Verenigde Staten als een expert beschouwd wanneer het op ADHD aankomt. Ze heeft niet alleen kinderen met ADHD, maar lijdt ook zelf aan deze aandoening. Mevrouw Quinn heeft al heel wat seminaries over het onderwerp georganiseerd. Daarin besteedt ze vooral aandacht aan de omgang van de omgeving met ADHD-patiënten (als we dit woord mogen gebruiken).
Hoe moet ik als ouder omgaan met een kind dat aan ADHD lijdt?, is inderdaad een vaak gestelde vraag. Helaas bestaat er niet zoiets als een handboek, eigenlijk moet in ieder afzonderlijk geval voor een andere aanpak gekozen worden. Omgaan met ADHD is vooral een leerproces, je moet er volgens Quinn in groeien. Ze geeft echter ook een boodschap van hoop, want haar eigen ervaring leert dat omgang met ADHD-kinderen wel degelijk aan te leren valt.
Ouders van ADHD-kinderen moeten vooral kalm reageren en niet gefrusteerd raken, aldus Quinn. Het heeft namelijk weinig zin om gefrustreerd te raken omdat een kind niet meteen doet wat er van werd verwacht. Het is altijd belangrijk zich te herinneren dat de aandoening meebrengt dat het erg moeilijk is om een planning voor de toekomst te maken. Met straffen moet dan ook zeer oordeelkundig omgesprongen worden, het heeft weinig zin om een kind af te straffen wanneer de verwachtingen niet ingelost worden.
Het heeft ook weinig zin om te belonen naar de toekomst toe. Wanneer een kind iets goeds doet, moet de beloning onmiddellijk volgen. Het verband tussen gedrag en beloning zal dan meteen duidelijk zijn. ADHD-kinderen kunnen zoals gezegd moeilijk naar de toekomst toe plannen, zodat het bijvoorbeeld weinig zin heeft om eender wat te beloven voor een jaar van goed gedrag.
Wat moet vermeden worden, zijn situaties waarin bijvoorbeeld wordt geschreeuwd en gebruld vanwege impulsief gedrag. In veel gevallen kan voor de ouders een time-out – het even rustig laten bezinken van de dingen – noodzakelijk zijn alvorens een bepaald probleem wordt besproken. Moeilijker ligt het probleem wanneer ook de ouders aan ADHD lijden, in dat geval wordt de situatie meteen een heel stuk complexter.