Gezondheidsweb

 

Daniel Amen, psychiater en hoofd van de Amen Clinics in Californië, Washington en Virginia, heeft een systematiek voor ADHD ontwikkelt, waarbij de drie belangrijkste types nog eens in zes subtypes wordt onderverdeeld.

 

Die systematiek is echter niet algemeen aanvaard, door een deel van de medische wereld wordt ze als ‘onbruikbaar’ beschouwd. Amen zelf is van mening dat een echt betrouwbare diagnose van ADHD maar kan worden gesteld als de medische wereld in het brein van de patiënt kan kijken. Zijn typologie is ontwikkeld op basis van scans bij ADHD-patiëntjes, waardoor een betere behandeling mogelijk werd.

 

De drie hoofdtypes van ADHD

 

Op basis van de symptomen worden in de Diagnostic & Statistical Manual for Mental Disorders (DSM-IV) drie hoofdtypes van ADHD onderscheiden. Dat zijn:

 

1. ADHD, Gecombineerd Type, met symptomen van beide twee andere types.

2.ADHD, Predominantly Inattentive Type of het onoplettende type (onoplettend, maar geen hyperactieve symptomen)

3. ADHD, Predominantly Hyperactive-Impulsive Type of het hyperatieve en impulsieve type (hyperactiviteit maar geen onoplettendheid).

 

De zes subtypes van ADHD door Amen onderscheiden

 

Amen gaat nog een stapje verder en onderscheidt zes subtypes van ADHD

 

Type 1 – Klassieke ADHD. Al de kenmerken van ADHD, inclusief hyperactiviteit en impulsiviteit. Dit type reageert goed op medicijnen.

 

Type 2 -- Inattentive ADHD. Of onoplettende ADHD. Alle kenmerken, maar hyperactiviteit is vervangen door een gebrek aan energie. Dit type reageert eveneens goed op stimulerende medicijnen.

 

Type 3 -- Overfocused ADHD. Al de kenmerken van ADHD, inclusief hyperactiviteit en impulsiviteit. Daar komen negatieve gedachten en gedrag bovenop. Opstandigheid en argumenteren zijn belangrijke kenmerken. Dit type reageert beter op antidepressiva (SSRI, zoals Prozac) in combinatie met een stimulerend medicijn.

 

Type 4 -- Temporal Lobe ADHD. Al de kenmerken van ADHD, inclusief hyperactiviteit en impulsiviteit met bovendien onverdraagzaamheid, agressiviteit en geheugen- en leerproblemen. Dit type reageert beter op het epilepsiemiddel Neurontin dan op stimulantia.

 

Type 5 -- Limbic ADHD. Combineert ADHD met depressies en een gebrek aan energie. Reageert beter op stimulerende antidepressiva dan op stimulerende medicijnen.  

 

Type 6 -- The Ring of Fire. Een vorm van mix tussen ADHD en manische depressiviteit. Kenmerkend zijn stemmingsstoornissen, angst en agressiviteit. Hier blijken onder andere de nieuwe antipsychotische medicijnen beter te werken dan stimulantia.

 

Kritiek op de ADHD-typologie van Daniel Amen

 

Sommige van zijn collega’s zien wel iets in de typologie of systematiek van ADHD zoals die door Daniel Amen werd ontwikkeld. Een deel van de medische wereld is er echter ronduit tegen.

 

Een veelgehoorde kritiek is dat de testen om de zes subtypes te onderscheiden ronduit duur zijn. Dit geldt onder andere voor scans, aan wiens nut bovendien kan worden getwijfeld. Bovendien moeten er vragen worden gesteld over de gevolgen op lange termijn bij kinderen die aan bestraling blootgesteld worden.  

 

De American Psychological Association (APA) Council on Children, Adolescents and Their Families, één van de organisaties die kritiek heeft op het systeem van Amen, geeft wel toe aanpassingen in het in kaart brengen van de hersenen de scans in de toekomst bruikbaarder kunnen maken. Zo ver zijn we echter nog niet.