Buitenwereld zal praktische zaken voor Alzheimer-patiënten moeten regelen

Buitenwereld zal praktische zaken voor Alzheimer-patiënten moeten regelen

Mensen die lijden aan Alzheimer zijn op een bepaald moment niet meer in staat om eigen leven te beredderen

Het leven van een Alzheimer-patiënt is op de eerste plaats niet makkelijk voor zijn of haar omgeving. Hij of zij zal op een bepaald moment het vermogen verliezen om zelfs de gewoonste zaken van alledag op de juiste manier af te handelen. De buitenwereld zal daarom de praktische zaken voor Alzheimer-patiënten moeten helpen regelen.

Mensen die lijden aan Alzheimer zijn op een bepaald moment niet meer in staat om eigen leven te beredderen, daar bestaat weinig discussie over. In een eerste fase van de aandoening kan een Alzheimer-patiënt nog wel een aantal dingen zelf doen, maar naarmate de tijd verstrijkt zal dat moeilijker en moeilijker worden. Uiteraard kan hulp van buitenaf het proces van totale afhankelijkheid meestal een tijdje helpen uitstellen.

Zo is het bijvoorbeeld aangewezen om de sleutels van het huis van een Alzheimer-patiënt ook aan vrienden of familieleden toe te vertrouwen. Op die manier is het steeds mogelijk om even binnen te lopen en te kijken of alles goed gaat. Vrieden en familie kunnen ook eenvoudige praktische zaken - naar het toilet gaan bijvoorbeeld - helpen oplossen. Ook het helpen zoeken naar noodzakelijke dingen van alledag kan voor een Alzheimer-patiënt erg moeilijk zijn. Ook een regelmatige controle van elektrische toestellen, fornuis enzovoort kan bijzonder nuttig zijn. Het probleem wordt al moeilijker voor Alzheimer-patiënten die roken. De kansen op ongevallen met brandende sigaretten, sigaren of pijpen zijn dan behoorlijk groot. Een brand kan namelijk snel ontstaan, het zou niet de eerste keer zijn dat een Alzheimer-patiënt per ongeluk een huisbrand veroorzaakt.

Het moeilijkste probleem bij Alzheimer-patiënten is vaak het regelen van de financiële kant van de zaak. De Alzheimer-patiënt in kwestie zal een pensioen of een ziekte-uitkering ontvangen en dat geld moet uiteraard beheerd worden. Het is in ieder geval aangewezen om de bank(en) op de hoogte te brengen van het feit dat iemand Alzheimer-patiënt is geworden. Gaat het echt niet meer, dan zal iemand de zorg over de financiën op zich moeten nemen. Daar kan eventueel de vrederechter over (helpen) beslissen. Sommige banken hebben een speciale dienstverlening voor Alzheimer-patiënt(en), of zijn alleszins toch voor een stuk meegaand wat medewerking betreft.

Een moeilijk moment kan zijn wanneer wordt besloten om de Alzheimer-patiënt de zorg voor zijn dagelijkse praktische en financiële zaken uit handen te nemen. Deze beslissing kan in eerste instantie op heel wat weerstand stuiten.