Wanneer kan een Alzheimer-patiënt nog voor zichzelf zorgen?

ienden en familieleden kunnen tijdelijk een handje helpen toesteken, maar op een bepaald moment kan dat toch erg moeilijk worden

(Tot) Wanneer kan een Alzheimer-patiënt nog voor zichzelf zorgen?, is een veelgestelde vraag. De vraag stellen is makkelijk, het antwoord formuleren een stuk moeilijker. Vrienden en familieleden kunnen tijdelijk een handje helpen toesteken, maar op een bepaald moment kan dat toch erg moeilijk worden. Een Alzheimer-patiënt vergt namelijk zorgen, heel veel zorgen.

Alzheimer

In de eerste fasen van de aandoening kan de Alzheimer-patiënt waarschijnlijk in zijn vertrouwde thuisomgeving blijven, mits dit gepaard gaat met een goede organisatie van een aantal praktische zaken.

De hulpverlening kan instaan voor boodschappen, het onderhouden van het huis, vervoer, het bezorgen van maaltijden enzovoort.

Op een bepaald moment zal de Alzheimer-patiënt namelijk niet meer in staat zijn om zelf voor haar of zijn maaltijden te zorgen.

In geval van een Alzheimer-patiënt die samenwoont met zijn familie is de opvang meestal vrij makkelijk te regelen, tenzij uiteraard alle andere inwoners van het huis buitenshuis gaan werken.

Vergeet echter nooit dat de zorg voor een Alzheimer-patiënt een veeleisende taak is. Die kan op een bepaald moment boven de kop van de familieleden uitgroeien, hoe goed bedoeld hun hulp ook is.

In geval van allenstaande Alzheimer-patiënten liggen de zaken uiteraard een stuk moeilijker. Vrienden of geburen kunnen weliswaar een oogje in het zeil houden, maar van een permanent toezicht is meestal geen sprake.

Vaak zal een alleenstaande Alzheimer-patiënt al in een vrij vroeg stadium van de aandoening naar een rust- of verzorgingstehuis moeten verzorgen. Vanaf een bepaald moment is het namelijk niet langer raadzaam om een Alzheimer-patiënt alleen te laten wonen, de praktische problemen worden namelijk vanaf een bepaalde fase van de ziekte veel te groot.

Zeker in de laatste fase van de ziekte kan leven met een Alzheimer-patiënt erg moeilijk worden. Hij of zij is alle begrip van de realiteit kwijt en heeft eigenlijk constant toezicht nodig.

Daarom is het steeds belangrijk om in het geval van Alzheimer een goed contact met dokters en andere hulpverzorgers te verzekeren. Een gezamenlijk team zal uiteindelijk een beslissing moeten treffen over wat er met de Alzheimer-patiënt uiteindelijk moet gebeuren.