Slapeloosheid kan ziekte van Alzheimer stimuleren

Slapeloosheid kan ziekte van Alzheimer stimuleren

Studies met muizen wijzen uit dat slapeloze nachten over een langere periode kunnen aanleiding geven tot de ziekte van Alzheimer
 
Is er een verband tussen slapeloosheid en het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer? Afgaande op de uitslagen van een nieuw onderzoek zou men kunnen afleiden van wel. Studies met muizen wijzen namelijk uit dat slapeloze nachten over een langere periode kunnen aanleiding geven tot de ziekte van Alzheimer. Het onderzoek werd uitgevoerd door Jae-Eun Kang, verbonden aan de Washington University in St. Louis.
 
Muizen die werden gedwongen om gedurende langere tijd wakker te blijven, ontwikkelden in de hersenen een proteïne dat over het algemeen bij mensen geassocieerd wordt met de ziekte van Alzheimer. De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in het magazine Science.
 
Kang is er van overtuigd dat verder onderzoek bij mensen dat chronisch slaapgebrek bij mensen op jongere of op middelbare leeftijd het gevaar op het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer op latere leeftijd doet toenemen. Vanuit medisch oogpunt is de ziekte van Alzheimer een probleem. Tientallen miljoenen mensen lijden aan deze ziekte en hun aantal aantal neemt voortdurend nog toe. Er is geen geneesmiddel voorhanden dat de ziekte van Alzheimer geneest. De beste medicijnen die momenteel voorhanden zijn kunnen de ziekte in het beste geval met ongeveer een jaar vertragen.
 
Kang is op basis van de uitslagen van zijn onderzoek van mening dat slaapproblemen bij mensen op relatief jonge leeftijd niet alleen dan voor problemen zorgen, maar dat de effecten van slapeloosheid ook op langere termijn een negatieve invloed op de hersenen kunnen hebben. Bij de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer kunnen proteïnen van de amyloïde-familie een belangrijke rol spelen, zo blijkt uit verschillende testen. Wanneer de ziekte van Alzheimer zich verder ontwikkelt klonteren deze proteïnen samen en vormen klonters die langzaam maar zeker de werking van de hersenen uithollen.
 
Bij het onderzoek op muizen bleek dat de hoeveelheden van het proteïne toenamen wanneer de diertjes wakker bleven en weer afnamen wanneer ze sliepen. De proteïneniveaus namen eveneens toe wanneer de muizen werden gedwongen om wakker te blijven of wanneer ze een molecule toegediend kregen die aan slaapproblemen gelinkt worden. Wanneer de muizen hun gewoon slaappatroon mochten hervatten, vielen de proteïneniveaus weer af tot hun gewone niveau.
 
Over een periode van 24 uur slapen muizen meestal 70% van de tijd, verspreid over verschillende korte dutjes. Tijdens de studie werden de muizen gedwongen om af te zien van dit patroon en gedurende zes uren lang wakker te blijven. Het onderzoek werd gevoerd door de universiteit van St. Louis, maar gefinancierd door het U.S. National Institutes of Health in Bethesda en door Eli Lilly & Co. Uiteraard mag de studie niet als een eindpunt worden beschouwd. Verder onderzoek is nodig om de band tussen een slechte slaap en de ziekte van Alzheimer aan te tonen.

 

Syndicatie